ΝΑ ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ
Πειραιάς 04-06-2018
Με τη διαδικασία του επείγοντος κατατίθεται στη Βουλή το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας με τίτλο «Αναδιοργάνωση των Δομών Υποστήριξης της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και άλλες Διατάξεις».
Το σχέδιο νόμου καθρεφτίζει τα όρια και τις αντιφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής της μνημονιακής αριστεράς στην εκπαίδευση. Το τοπίο που διαμορφώνει η πολιτική αυτή αναπαράγει τη φτώχεια του δημόσιου σχολείου, επαναφέρει πρακτικές και συντηρεί ιδεολογήματα της αξιολόγησης, περιορίζει σημαντικά το πεδίο της εφαρμογής της, και αδυνατεί να στηρίξει τον αγώνα για το δημοκρατικό σχολείο, εισάγοντας τον κυβερνητικό έλεγχο επί των διαδικασιών προγραμματισμού και αποτίμησης των συλλογικών διαδικασιών που θεσμοθετεί στα σχολεία.
Οι αντιφάσεις αυτής της πολιτικής φανερώνονται παντού. Από τη μία καταργεί την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, από την άλλη την καθιερώνει για μια μεγάλη ομάδα συναδέλφων, τα στελέχη από περιφερειάρχες ως υποδιευθυντές και προϊσταμένους σχολικών μονάδων. Απαλλάσσει δηλαδή τη ζωντανή εκπαίδευση από τον ζουρλομανδύα των ποσοστώσεων και τη μισθολογική τιμωρία όσων θα βρίσκονταν στην ουρά μιας καθολικής βαθμολογικής ιεραρχίας που φιλοδοξούσε να μην εξαιρέσει κανέναν, αλλά αναπαράγει την ιδεολογία και τις πρακτικές της αξιολόγησης με την επαναφορά της εκατοντάβαθμης βαθμολογικής κλίμακας των στελεχών σε μια σειρά τομέων.
Από τη μία σχεδιάζει συλλογικές διαδικασίες για τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου του σχολείου και από την άλλη τις περιορίζει στη βάση κυβερνητικών επιλογών. Από τη μία εξυμνεί τη δημοκρατική οργάνωση των σχολείων από την άλλη όχι μόνο διατηρεί και βαθαίνει το διαχωρισμό εκπαιδευτικών της πράξης και στελεχών, αλλά αποσυνδέει την αξιολόγηση των στελεχών από συλλογικές διαδικασίες.
Από τη μία δημιουργεί ομάδες σχολείων για τη διεύρυνση των πεδίων συνεργασίας και ανταλλαγής των μάχιμων εκπαιδευτικών κι από την άλλη δεν τις στηρίζει προσφέροντας τους έστω και τα ελάχιστα μέσα για να λειτουργήσουν πραγματικά. Από τη μία επισημοποιεί το τέλος των σχολικών συμβούλων όπως τους γνωρίσαμε, από την άλλη αναπαράγει την παιδαγωγική νομενκλατούρα με ακόμη πιο συγκεντρωτικό τρόπο μέσω των Π.Ε.Κ.Ε.Σ. Από τη μία δημιουργεί ομάδες στήριξης του εκπαιδευτικού έργου, από την άλλη τις δεν τις στελεχώνει ικανοποιητικά, αφήνοντας τα σχολεία στην τύχη τους.
Αυτό που τελικά θα προκύψει θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την παρέμβαση του κινήματος. Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται για μια νέα ισορροπία, αλλά για ένα νέο πεδίο αγώνων. Στους αγώνες αυτούς το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να απαντήσει τόσο στο πλαίσιο των σχολικών πρακτικών όσο και στο πλαίσιο των δικών του διεκδικήσεων. Στο πλαίσιο των σχολικών πρακτικών μπορεί και πρέπει να αρνηθεί την ποσοτικοποιημένη αξιολόγηση των στελεχών, ενώ στο πλαίσιο των διεκδικήσεων να ζητήσει δυναμικά τον δημοκρατικό έλεγχο των στελεχών, την εκλογή τους για παράδειγμα από το σύλλογο διδασκόντων. Στο πλαίσιο των σχολικών πρακτικών το εκπαιδευτικό κίνημα μπορεί και πρέπει να επιβάλλει τον δημοκρατικό προγραμματισμό και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, αρνούμενο να την στριμώξει στις κυβερνητικές προδιαγραφές, ενώ στο πλαίσιο των διεκδικήσεων μπορεί και πρέπει να ζητήσει δυναμικά και την ελαχιστοποίηση των διαφορών στο εσωτερικό του εκπαιδευτικού σώματος μεταξύ στελεχών και εκπαιδευτικών της πράξης.
Στο πεδίο των διεκδικήσεων το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να θέσει το ζήτημα της φτώχειας των δομών υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου. Οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι, οι λογοθεραπευτές, οι εργοθεραπευτές και οι παιδοψυχίατροι δεν μπορούν να είναι οι ακριβοθώρητοι απομακρυσμένοι ειδικοί, αλλά οι τακτικοί μας συνεργάτες.
Η υποχώρηση των δυνάμεων της αξιολόγησης είναι μια νίκη που πετύχαμε όλοι μαζί με σκληρούς αγώνες την προηγούμενη περίοδο. Πρέπει να την εκμεταλλευτούμε και να συνεχίσουμε, αφού η υποχώρηση των αντιπάλων δεν σημαίνει την άνευ όρων παράδοσή τους. Αντίθετα, καθώς το νέο τοπίο δεν μπορεί να υπερασπίσει το δημόσιο σχολείο, η σύντομη επανάκαμψη των πιο επιθετικών μορφών αξιολόγησης είναι πάρα πολύ πιθανή. Παίρνοντας δύναμη από τις μικρές μας νίκες πρέπει να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά.
Καλούμε το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. να προκηρύξει απεργιακή κινητοποίηση και συνακόλουθα απεργιακή συγκέντρωση την ημέρα ψήφισης του το νομοσχεδίου από την Βουλή.
ΑΠΟ ΤΟ Δ.Σ.