4. ΔΙΧΡΟΝΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

​

Πέρασε πάνω από ένας χρόνος από την ψήφιση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης (αρ.33 του ν. 4521/2018) και ουσιαστικά κάποιοι μήνες από την αρχική εφαρμογή της.

​

Η θεσμοθέτηση του δίχρονου υποχρεωτικού Nηπιαγωγείου αποτελεί νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος και νόμο του κράτους από πέρυσι. Στη φετινή σχολική χρονιά εντάχθηκαν άλλοι 114 Δήμοι ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό στους 298 επί του συνόλου των 325 δήμων  της χώρας, (αφού 184 δήμοι έχουν ήδη ενταχθεί στη δίχρονη Προσχολική Εκπαίδευση κατά το τρέχον πρώτο σχολικό έτος εφαρμογής του νόμου). 

​

Ο δρόμος  για την εφαρμογή της όμως είναι στρωμένος με αγκάθια. Σφυροκοπούν κατά της εφαρμογής της, ιδιωτικά συμφέροντα, οι Δήμοι μέσω της ΚΕΔΕ  αλλά  και  πολιτικές αντιλήψεις που επιθυμούν το Νηπιαγωγείο να είναι στην αγκαλιά των Δήμων και των ιδιωτών και η προσχολική αγωγή ενιαία για τα παιδιά από 0-6 χρονών χωρίς καν εκπαιδευτική εποπτεία. Όλοι αυτοί συγκροτούν ένα ενιαίο και αδιάρρηκτο τείχος, που αναπροσαρμόζεται ανά περιόδους και ανά αιτήματα. Εργαζόμενοι στους Δήμους, ιδιοκτήτες παιδικών σταθμών, Δήμοι και Δήμαρχοι όλων των πολιτικών αποχρώσεων, κόμματα και παρατάξεις ενώνουν τις δυνάμεις τους κατά της εφαρμογής της υποχρεωτικής δίχρονης δημόσιας προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.

​

Τα επιχειρήματά τους σαθρά, συντεχνιακά βάλουν κατά του Νηπιαγωγείου και των νηπιαγωγών αποκαλύπτοντας τη σκοπιμότητα των αιτημάτων τους. Στο παιχνίδι αυτό χρησιμοποιήθηκαν, εκτός από τα παιδιά,  και  οι εργαζόμενοι στους παιδικούς  σταθμούς. Αφού μίλησαν για απώλεια θέσεων εργαζομένων, ξέχασαν να αναφέρουν ότι σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας τους χρειάζονται παραπάνω προσωπικό, αν δοθούν οι θέσεις των προνηπίων σε μικρότερα παιδιά. Ξέχασαν επίσης να αναφέρουν, πόσα παιδιά έως τεσσάρων ετών δε βρίσκουν θέση σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και αναγκάζονται να πληρώσουν ιδιωτικούς.

​

Από την άλλη, το Υπουργείο και η Κυβέρνηση, αν και ψήφισαν το νόμο, παραμένουν θεατές στην υλοποίησή του, αφού δεν έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα ένα γενναίο πρόγραμμα χρηματοδότησης της σχολικής στέγης για τα νηπιαγωγεία και ούτε έχουν δείξει την ανάλογη τόλμη και πρωτοβουλία στην αξιοποίηση χώρων του Δημοσίου ώστε να  υλοποιηθεί άμεσα και  με όρους υψηλού επιπέδου η εφαρμογή της.

​

Το εκπαιδευτικό κίνημα με κινητοποιήσεις, απεργίες, υπομνήματα και παραστάσεις διαμαρτυρίας, χρόνια τώρα θέτει το αίτημα για δίχρονη, ποιοτική, δημόσια  δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή  και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4-6, ως μέρος της 14χρονης ενιαίας εκπαίδευσης.

​

Τι σημαίνει όμως για μας η ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ως πεδίο διεκδικήσεων-αγώνων και κατακτήσεων για το Δημόσιο σχολείο

​

α) Υγιεινή και ασφάλεια (κτιριακές υποδομές-εξοπλισμός εξωτερικού και εσωτερικού χώρου, αναλογία τετραγωνικών – παιδιών)

​

Η διάταξη νόμου που ψηφίστηκε στις 23/4/19 «Συνέργειες Πανεπιστημίων και ΤΕΙ» περιλαμβάνει άρθρο, που αναφέρεται στην τοποθέτηση ελαφρού τύπου κατασκευών (των οποίων οι τεχνικές προδιαγραφές ορίζονται  από την ΚτΥπ), προκειμένου να λυθεί το κτιριακό πρόβλημα στέγασης των νηπίων. Φυσικά το κτιριακό πρόβλημα των νηπιαγωγείων παραμένει το πιο οξύ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά το σημαντικό είναι ότι μπορεί να ξεκινήσει μια διαδικασία (με προϋπόθεση τη σύγκρουση με τις μνημονιακές πολιτικές περικοπών) για την επίλυση του, αφήνοντας κατά μέρος την αναβλητικότητα των Δημάρχων που επί σειρά ετών ενδιαφέρονται μόνο για το πελατειακό καθεστώς των βρεφονηπιακών σταθμών αλλά και για  τα παιδιά- πελάτες -voucher.

 

Το ζήτημα αυτό πρέπει να αποτελέσει πεδίο αγώνων για το  συνδικαλιστικό κίνημα απέναντι

• Το ζήτημα αυτό πρέπει να αποτελέσει πεδίο αγώνων για το  συνδικαλιστικό κίνημα απέναντι

• στην κυβέρνηση για τη διεκδίκηση και την παραχώρησηδημοσίων οικοπέδων από το Υπερταμείο,

• στο Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση για αλλαγές χρήσης οικοπέδων άλλων Υπουργείων, της εκκλησίας, του Στρατού, των Πανεπιστημίων ή ακόμη και σε απαλλοτριώσεις οικοπέδων που υπάρχουν σε πολλούς Δήμους και είναι σε αχρησία ήεγκαταλελειμμένα.

ώστε να διεκδικήσουμε και να επιτύχουμε την κατασκευή σύγχρονων Νηπιαγωγείων που θα ανταποκρίνονται στις βιολογικές και κοινωνικοσυναισθηματικές ανάγκες των παιδιών.

​

Σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν 670 νέες αίθουσες (ελαφριάς κατασκευής ). Η τοποθέτηση των προκατασκευασμένων αιθουσών μπορεί γίνει από τους Δήμους είτε από την ΚτΥπ σε σχολικές αυλές αλλά και σε αδόμητα γήπεδα του Δημοσίου, των Ο.Τ.Α. ή της ΚΤ.ΥΠ. Α.Ε., που παραχωρούνται από τον κύριό τους για το σκοπό αυτό στην αναθέτουσα αρχή».

​

β) Αναλογία παιδιών – εκπαιδευτικού, στήριξη του νηπιαγωγείου με τμήματα ένταξης σε κάθε νηπιαγωγείο και εξειδικευμένο ειδικό και βοηθητικό προσωπικό, παράλληλες στηρίξεις

​

Η αναλογία παιδιών για το νηπιαγωγείο μειώθηκε με σχετική διάταξη του άρθρου 74 του ν. 4589/2019 (ΦΕΚ 13Α) στα 22 παιδιά ανά τμήμα, παραμένει ωστόσο πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας  η μείωση του αριθμού των παιδιών σε 15 στο νηπιαγωγείο και στην Α΄ Δημοτικού.  Στο ΦΕΚ όμως αναφέρεται πως  στην  περίπτωση 1) που τα παιδιά δε χωράνε,  2) δεν υπάρχει η αίθουσα για δημιουργία νέου τμήματος ή ακόμη 3) περισσεύουν παιδιά μετά από μετακινήσεις σε όμορα Νηπιαγωγεία τις οποίες πραγματοποιεί η τριμελής επιτροπή, τότε μπορεί ο ανώτατος αριθμός ανά τμήμα να αγγίξει τους 25 μαθητές!

​

Η πρόσφατη πρόσκληση του Υπουργείου για προτάσεις δημιουργίας τμήματος ένταξης στα Νηπιαγωγεία αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως ο νομοθέτης αγνοεί πως στα  νηπιαγωγεία υπάρχει μεγάλος αριθμός μαθητών που χρειάζεται υποστήριξη αλλά μέχρι να αξιολογηθούν από δημόσιο φορέα ώστε να πάρουν τη διάγνωση που χρειάζεται για το τμήμα ένταξης, απαιτείται πάνω από τη μισή, ίσως και ολόκληρη την α΄ σχολική χρονιά. Αγνοεί επίσης ότι οι τρεις γνωματεύσεις που απαιτούνται για την ίδρυση του ΤΕ σε ένα νηπιαγωγείο αφορούν τις περισσότερες φορές σε μαθητές που δε θα φοιτήσουν στο νηπιαγωγείο την επόμενη χρονιά καθώς θα έχουν πάει στο δημοτικό σχολείο.

Η άμεση υλοποίηση των αιτημάτων  που διατυπώθηκαν στην 1η και 2η Πανελλαδική Συνάντηση Νηπιαγωγών αλλά και η ομόφωνη σχεδόν απόφαση της 86ης Γ. Συνέλευσης Αντιπροσώπων της ΔΟΕ για  δημιουργία τμημάτων ένταξης σε κάθε νηπιαγωγείο και η στελέχωσή τους με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, όπως και η δημιουργία τμημάτων υποδοχής αλλά και η ικανοποίηση καθ΄ ολοκληρία του αιτήματος των γονέων για δημόσια υποστήριξη των παιδιών (παράλληλες στηρίξεις, ΕΒΠ, σχολικούς νοσηλευτές) μπορούν μαζικά να διεκδικηθούν μαζί με τους γονείς και να αποτελέσουν απτό δείγμα  ότι η υποχρεωτικότητα μπορεί να αναβαθμίσει το δημόσιο σχολείο. 

​

γ) Μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό 

​

Χρόνια τώρα τα σχολεία μας κρατιούνται όρθια από τους αναπληρωτές. Τους ελαστικά εργαζόμενους που χωρίς αυτούς η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, δε θα υπήρχε. Οι αναπληρωτές/τριες (και στα νηπιαγωγεία τις περισσότερες φορές) είναι αυτοί/ες που θα στηρίξουν τη λειτουργία του, ιδιαίτερα στην επαρχία.

​

Δημόσιο σχολείο σημαίνει μόνιμο προσωπικό που θα έχει τοποθετηθεί έγκαιρα. Οι λογικές του προσοντολογίου και του μη άμεσου διορισμού όλων αυτών που στελέχωσαν τα σχολεία μας στις εσχατιές της χώρας αντανακλούν το περιεχόμενο της εκπαίδευσης που κάποιοι ονειρεύονται κρυφά  και κάποιοι φανερά.

​

Οφείλει να αποτελέσει πεδίο αγώνων  για το  συνδικαλιστικό κίνημα ο μόνιμος  διορισμός νηπιαγωγών στα νέα τμήματα που θα δημιουργηθούν με την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικότητας καθώς και η πλήρης ανάπτυξη του δίχρονου δημόσιου υποχρεωτικού Νηπιαγωγείου (τμήματα ένταξης, παράλληλες στηρίξεις, τμήματα υποδοχής, δάσκαλοι μητρικής γλώσσας, ψυχολόγοι) με μόνιμο βοηθητικό προσωπικό.

​

Η  μάχη για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής δημοσίας και δωρεάν προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης είναι κρίσιμη για τη νίκη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση  του δημοσίου σχολείου.

 

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

• Ενιαία δημόσια δωρεάν δεκατετράχρονη εκπαίδευση (ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 στο δημόσιο Νηπιαγωγείο).

• Άμεση γενίκευση σε όλη τη χώρα της 2χρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής και Εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά. Δυο νηπιαγωγοί για κάθε ολοήμερο νηπιαγωγείο. Να εγγραφούν όλα τα παιδιά, νήπια και προνήπια, 4-6 ετών, στα δημόσια Νηπιαγωγεία.

• Να εξασφαλιστεί η λειτουργία όλων των Νηπιαγωγείων, χωρίς να χαθεί κανένα τμήμα. Καμία υποχρεωτική μετακίνηση παιδιών. Βασική μας θέση τα 15 νήπια ανά τμήμα.

• Την άμεση λειτουργία όλων των αναγκαίων Τμημάτων Ένταξης και Τμημάτων Υποδοχής και την ικανοποίηση όλων των αιτήσεων για Παράλληλη Στήριξη με μία/έναν νηπιαγωγό ανά παιδί.

• Αντισταθμιστικό ολοήμερο νηπιαγωγείο με συνεχές και ενιαίο πρόγραμμα χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις. Εγγραφή στα ολοήμερα τμήματα όλων των παιδιών που οι γονείς τους το επιθυμούν.

• Άμεση χρηματοδότηση των Νηπιαγωγείων από τις Σχολικές Επιτροπές για όλα τα αναλώσιμα. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.

 

​

 

Στο στόχαστρο των διεκδικήσεων του κλάδου θα πρέπει να μπει η διεκδίκηση πραγματικών και   ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς μας. Είναι γνωστό ότι, μεταξύ άλλων, ο 13ος και 14ος μισθός καταργήθηκαν με τους μνημονιακούς νόμους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, την περίοδο 2010-2014. Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,  η λιτότητα συνεχίστηκε και οι απώλειες στο ετήσιο εισόδημα μας συνεχίζουν να κυμαίνονται από το 20% ως και το 40% . Σε κάθε περίπτωση για τους περισσότερους ο μήνας δεν βγαίνει.

 

Η διεκδίκηση της κάλυψης των μισθολογικών απωλειών πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε Σωματείου, κάθε εργαζόμενου. Οι εκπαιδευτικοί είμαστε πάρα πολλοί για να ελπίζουμε ότι μπορούμε να ενταχθούμε στην παρέα των προνομιούχων, όπως αποφάσισαν οι δικαστικοί για τους εαυτούς τους και τους συμμάχους τους των ειδικών μισθολογίων. Ο αγώνας για την επίτευξη του στόχου μας δεν είναι υπόθεση μιας ριξιάς. Από την άλλη όμως, αν θέλουμε να έχουμε πιθανότητες επιτυχίας, δεν μπορούμε να αρκεστούμε στην εθιμοτυπία της συνδικαλιστικής δράσης. Το σωματείο οφείλει άμεσα να υπενθυμίσει σε όλη την κοινωνία ότι η κατάργηση των αντεργατικών μέτρων των μνημονίων για να είναι δίκαιη πρέπει να είναι και καθολική. Το σωματείο μας οφείλει άμεσα να υπενθυμίσει σε όλη την κοινωνία ότι μονάχα με την  αύξηση των μισθών και της αντίστοιχης κατανάλωσης θα μειωθεί η ανεργία. Όλοι μας οφείλουμε να διατρανώσουμε με τον πιο ηχηρό τρόπο ότι η επαναφορά των δώρων αποτελεί την πιο άμεση διεκδίκησή μας.

 

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας.

• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.

• Καταβολή των αναδρομικών σε όλους του δικαιούχους.

 

6. Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ.

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΟΥ Π.Τ.Δ.Ε. ΠΑΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ Τ.Ε.Ι. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

​

Με το πολυνομοσχέδιο «Συνέργειες Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι., πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πειραματικά σχολεία, Γενικά Αρχεία του Κράτους και λοιπές διατάξεις», που ψηφίστηκε αιφνιδιαστικά και δίχως διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα, η κυβέρνηση προώθησε ανάμεσα σε μια σειρά συγχωνεύσεων τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ  και τη συγχώνευση του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πάτρας με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας (άρθρα 36 και 47).

 

Το νέο τμήμα που προέκυψε μετονομάστηκε σε Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας. Η συγκεκριμένη συγχώνευση εντάσσεται στο ευρύτερο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο που επιδιώκει να απαξιώσει τις προπτυχιακές σπουδές, αποδεσμεύοντας από το πτυχίο τα επαγγελματικά δικαιώματα και κατακερματίζοντας τη γνώση.  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η συγκεκριμένη συγχώνευση υποβαθμίζει την Παιδαγωγική Επιστήμη, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για το μέλλον του δημοτικού σχολείου και αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη για το μέλλον των Παιδαγωγικών Τμημάτων, αλλά και για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων αυτού του τμήματος και των εν ενεργεία δασκάλων.

​

Τίθενται σοβαρά ερωτήματα για το ποιο ακριβώς θα είναι το επιστημονικό πεδίο σπουδών του νέου τμήματος και ποια θα είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων του. Αυτά του δάσκαλου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ή αυτά του κοινωνικού λειτουργού;

​

Το  παράταιρο «πάντρεμα» δύο διαφορετικών επιστημονικών αντικειμένων σε ένα πρόγραμμα σπουδών, οδηγεί στην υποβάθμιση και των δύο αντικειμένων. O σχεδιασμός αυτός ανοίγει το δρόμο για την πλήρη υποβάθμιση της Παιδαγωγικής Επιστήμης, των δικαιωμάτων των φοιτητών και των αποφοίτων των Παιδαγωγικών Τμημάτων, αποτελεί πέραν όλων των άλλων, σημαντικό βήμα για την απόσπαση της πιστοποίησης της Παιδαγωγικής Επάρκειας από τις Παιδαγωγικές Σχολές

​

Η συγκεκριμένη εξέλιξη εντάσσεται στις γενικότερες αντιεκπαιδευτικές αλλαγές για το σχολείο που προωθεί η κυβέρνηση. Με το συγκεκριμένο πιλοτικό της εγχείρημα, η κυβέρνηση δοκιμάζει αντιδράσεις και αντιστάσεις εκπαιδευτικού και φοιτητικού κινήματος, προκειμένου να προχωρήσει σε γενικεύσεις αυτών των εγχειρημάτων. Την ίδια στιγμή, η επιδίωξη του υπ. Παιδείας να «στρατεύσει» ενεργά στις επιλογές του μερίδα πανεπιστημιακών (μέσα από αποφάσεις θεσμικών οργάνων), προσδίδοντας «επιστημονικότητα» και «κύρος» στα εγχειρήματά του, είναι μια επικίνδυνη εξέλιξη και αποτελεί βαθιά αντιεπιστημονική εκτροπή για τα ιδρύματα που θα συνηγορήσουν σε αυτήν την προσπάθεια μετάλλαξης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των αποφοίτων τους.

​

Με βάση την συγχώνευση αυτή, ανοίγει ο δρόμος για ανάλογες συγχωνεύσεις στο μέλλον, με ορατό τον κίνδυνο της σύγχυσης των επιστημονικών πεδίων των τμημάτων, ανακατατάξεων με αρνητικό πρόσημο για  τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων και δυσοίωνες προοπτικές για το μέλλον των Παιδαγωγικών Τμημάτων, των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους, των επαγγελματικών δικαιωμάτων των εν ενεργεία δασκάλων αλλά και τη δομή και τον προσανατολισμό του δημοτικού σχολείου.

​

Καλούμε το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης να ανακαλέσει την απόφασή του για τη συγχώνευση των δύο τμημάτων.

​

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Την άμεση ανάκληση της συγχώνευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Πάτρας με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. ΔυτικήςΕλλάδας.

• ΟΛΑ τα επαγγελματικά δικαιώματα να απορρέουν από το βασικό πτυχίο

• Αναβάθμιση-ενίσχυση της λειτουργίας και του ρόλου των Παιδαγωγικών Τμημάτων.

• Κατάργηση του ν. 4589/2019 για το προσοντολόγιο. Μόνιμους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των αναγκών. Άμεσος διορισμός όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει έστω και μία σύμβαση στην εκπαίδευση αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Να προσμετρηθεί όλη η προϋπηρεσία της περσινής και φετινής σχολικής χρονιάς. ΟΧΙ στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

 

7. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

(ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ, ΚΤΗΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ,  ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΩΡΩΝ, ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ)

​

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

Είναι γεγονός πως η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης ήταν παρούσα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πολύ πριν την κρίση. Την προηγούμενη δεκαετία, 2001-10, παρά το γεγονός πως τα οικονομικά της χώρας ήταν σε καλύτερη κατάσταση, δεν δόθηκε η αναγκαία οικονομική υποστήριξη στη δημόσια εκπαίδευση. Οι δημόσιες δαπάνες έμειναν καθηλωμένες για πολλά χρόνια, ακόμα και τα χρόνια της λεγόμενης «ανάπτυξης», κάτω από το 3,5% επί του ΑΕΠ. Και αυτό παρά τις διακηρύξεις των τότε κυβερνήσεων ότι θα φτάσουμε το στόχο του 5 %, δηλ. το μέσο όρο των δαπανών στις χώρες της Ε.Ε.

​

Στα χρόνια των μνημονίων η δραματική καταβύθιση των δημόσιων δαπανών ως αποτέλεσμα των κλειδωμένων μνημονιακών πολιτικών όχι μόνο σε ποσοστό επί του ΑΕΠ αλλά και σε απόλυτους αριθμούς οδήγησε στην συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου (συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων), στην σχεδόν δεκάχρονη απουσία μόνιμων διορισμών, στην κυριαρχία των προγραμμάτων ΕΣΠΑ που έρχονται και παρέρχονται, στην μείωση των κονδυλίων για τις λειτουργικές δαπάνες, στον περιορισμό των πολιτικών αντισταθμιστικής εκπαίδευσης κ.λπ.

 

Διεκδικούμε :

• Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π. με ταυτόχρονη πλήρη απορρόφηση και αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων.

• Σημαντική αύξηση των κρατικών επιχορηγήσεων για τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων και τις μικροεπισκευές και συντηρήσεις των κτηρίων.

• Πλήρη οικονομική στήριξη όλων των δράσεων που συμβάλλουν στην υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

 

ΚΤΗΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ

​

Η απουσία μέριμνας της πολιτείας για τη σχολική στέγη  σε όλα τα χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών έχει εντείνει τα προβλήματα στέγασης των δημόσιων σχολικών μονάδων. Η απουσία οργανωμένου σχεδίου για τη σχολική στέγη από το 2009 κι έπειτα σε συνδυασμό με την κατάργηση του Ο.Σ.Κ. και τη μεταφορά όλης της αρμοδιότητας για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση σχολικών κτηρίων – υποδομών στους Δήμους (χωρίς να συνοδεύεται μάλιστα από την απαιτούμενη χρηματοδότηση) είχε επιπτώσεις ολέθριες για την εκπαίδευση. Η θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης το 2018 ανέδειξε τον τεράστιο όγκο αναγκών σε νέα σχολικά κτήρια.

​

Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, η υπονομευτική στάση πολλών Δήμων, με πολύ πρόσφατη την ανακοίνωση της Κ.Ε.Δ.Ε. σε αυτήν ακριβώς την απόλυτα αρνητική κατεύθυνση, στο θέμα της υλοποίησης προγραμμάτων σχολικής στέγης για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αναδεικνύει την ανάγκη λήψης δραστικών και, κυρίως, αποτελεσματικών μέτρων που θα δίνουν απαντήσεις με θετικό πρόσημο στο κομβικής σημασίας για το δημόσιο σχολείο, ζήτημα της σχολικής στέγης.

​

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

• Την άμεση αντιμετώπιση του κτηριακού ζητήματος των σχολείων, από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.

• Τη δημιουργίαενός δημόσιου φορέα που θα είναι υπεύθυνος για τη σχολική στέγη ο οποίος θα έχει όλο το φάσμα των αρμοδιοτήτων (σχεδιασμό – υλοποίηση – ανέγερση σχολικών κτηρίων)και θα χρηματοδοτείται αποτελεσματικά.

• Άμεση απαλλοτρίωση οικοπέδωνκαι ανέγερση σύγχρονωνεκπαιδευτικών δομών με δαπάνες από τον Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό.