ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Γ.Σ. | Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Πειραιά "Η Πρόοδος"

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΙΡΑΙΑ «Η ΠΡΟΟΔΟΣ»

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Β΄ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

(23 Μαΐου 2018)

Πολιτική και Εκπαιδευτική συγκυρία

Η Γενική συνέλευση του Συλλόγου μας πραγματοποιείται μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα που δημιουργήθηκε στο διεθνές γεωπολιτικό πεδίο μετά την νέα επίθεση των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟικών συμμάχων τους στη Συρία. Η εξέλιξη αυτή φέρνει πολύ πιο κοντά την πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου, καθώς βαθαίνουν και οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις (ΗΠΑ – Ρωσία, κλπ.), για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών δρόμων και των σφαιρών επιρροής με στόχο το ξαναμοίρασμα της παγκόσμιας οικονομικής πίτας και τον γεωστρατηγικό έλεγχο για να ξεπεράσουν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που σοβεί τα τελευταία χρόνια. Οι αμερικανικές και Νατοϊκές βάσεις καθιστούν τη χώρα μας βασικό ορμητήριο όλων των ιμπεριαλιστικών πολέμων στην περιοχή. Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων ευθυγραμμιζόμενη με τις επιταγές των Αμερικανών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα πρέπει να απαντήσει με μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στις επεμβάσεις του, καθώς και στην πολιτική της κυβέρνησης και της ελληνικής αστικής τάξης, που ευθυγραμμίζονται με τα σχέδια των Αμερικανών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Έχει χρέος να αγωνίζεται για την ειρήνη, ενάντια σε κάθε πολεμικό τυχοδιωκτισμό και για την ανάπτυξη πολιτικών και κινημάτων φιλίας και αλληλεγγύης των λαών. Τα σχολεία μας να γίνουν μετερίζι της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της συναδέλφωσης. Να απαιτήσουμε, « Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ», « Έξω οι αμερικάνικες βάσεις του θανάτου», «Να μη γίνει, πάλι, η χώρα μας πολεμικό ορμητήριο των Αμερικανών», «Καμιά εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα».

Τα αντιλαϊκά μέτρα των μνημονίων που και η σημερινή κυβέρνηση συμφώνησε με τους δανειστές (ΕΕ και ΔΝΤ) συνεχίζουν το έργο των αντιλαϊκών - αντιεκπαιδευτικών πολιτικών όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, αφήνοντας βαθιές χαρακιές στο ήδη πληγωμένο σώμα των εργαζόμενων και των ανέργων. Προωθείται ένα πυκνό πλέγμα καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε βάρος του κράτους προνοίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ταυτόχρονα όλο και μεγαλύτερο μέρος των δημόσιων αγαθών και υποδομών ιδιωτικοποιείται και παραδίδεται σε εγχώριους και ξένους κερδοσκόπους. Την ίδια στιγμή, είναι τουλάχιστον εξοργιστική η στάση της μνημονιακής αντιπολίτευσης και ολόκληρου του πολιτικού κατεστημένου να μοιράζουν ξανά ψεύτικες υποσχέσεις για «έξοδο από τα μνημόνια» ενώ είναι εκείνοι που βύθισαν τη χώρα στη μνημονιακή κόλαση όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα δύσκολα είναι πίσω μας και η ανάπτυξη μπροστά μας. Μας δείχνει την «πόρτα εξόδου από τα μνημόνια» για να μας κρύψει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων βασικών για το λαό υπηρεσιών, τη μείωση των συντάξεων. Όπως και να ονομάζονται, μνημόνια ή εποπτεία, δημοσιονομικό πλεόνασμα ή επιτήρηση, η ουσία είναι η ίδια: το «έκτακτο καθεστώς» μετατρέπεται σε καθημερινότητα και «κανονικότητα». Η «δίκαιη ανάπτυξη» στηρίζεται στη δραστική μείωση των μισθών και του εργασιακού κόστους. Το αφήγημα της κυβέρνησης για την «οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018», αποκρύπτει επιμελώς το καθεστώς επιτροπείας και εφαρμογής σκληρών αντιλαϊκών πολιτικών στο διηνεκές. Η συμφωνία της με τους δανειστές δεσμεύει τη χώρα σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2023 και 2% έως το 2060 επιβάλλοντας ένα μόνιμο καθεστώς επιτροπείας και λιτότητας.

Στην εκπαίδευση:

Τα τελευταία χρόνια το σχολείο συμπιέζεται ανάμεσα στις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις από τη μία πλευρά και την τρομερή ένταση της κρίσης που εισβάλει πολύμορφα στις σχολικές τάξεις. Με την απίστευτη εντατικοποίηση χρόνου, προγραμμάτων και ύλης. Με τα εναλλασσόμενα ωράρια, τη διαρκή εναλλαγή ωρών, αντικειμένων διδασκαλίας και κενών από διάλειμμα σε διάλειμμα. Με τις αλλαγές στο πρόγραμμα, ξανά και ξανά. Την κούραση, την αίσθηση της ματαιότητας και τη βεβαιότητα της αποτυχίας που αναδύεται από την παιδαγωγική του κατακερματισμένου χρόνου, των κατακερματισμένων γνώσεων και δεξιοτήτων. Με τα κρούσματα κοινωνικού αυτοματισμού και εξωσχολικής παρεμβατικότητας να πολλαπλασιάζονται. Με την τάση εξατομίκευσης και αδυναμίας συζήτησης στο σύλλογο διδασκόντων να ενισχύεται. Με τα φαινόμενα ανταγωνισμού σε πολλές από τις εκφάνσεις της ζωής των σχολείων να εντείνονται.

Το κίνημα του περασμένου Μάρτη που κατόρθωσε να συσπειρώσει σημαντικό κομμάτι του κόσμου της αδιοριστία, παρά τη σημερινή του κάμψη, αποτελεί ελπιδοφόρα παρακαταθήκη στον αγώνα για να σπάσει ο σχεδόν δεκαετής κύκλος της αδιοριστίας. Η αδιοριστία είναι «το λαμπρό μέλλον» που υπόσχεται η κυβέρνηση για τον κόσμο της εκπαίδευσης και για την ερχόμενη σχολική χρονιά. Για μία ακόμα χρονιά δεν θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί. Ο αγώνας για μόνιμους μαζικούς διορισμούς, για διορισμό όλων των αναπληρωτών, ο αγώνας για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους/όλες, έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τις μνημονιακές πολιτικές των περικοπών.

Το νομοσχέδιο για την «αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» - παρά την κατάργηση του Π.Δ. 152, το οποίο συγκαταλέγεται στη μεγάλη συλλογή νομοθετημάτων για την αξιολόγηση που ακυρώθηκαν στην πράξη από τους αγώνες των εκπαιδευτικών- δεν συμβάλλει αποτελεσματικά στην βελτίωση του σχολείου και της εκπαιδευτικής πράξης. Κυρίως δεν εξασφαλίζει τη θεσμοθέτηση εκείνων των δομών που θα στήριζαν το δημόσιο σχολείο στον αγώνα του να μορφώσει όλα τα παιδιά όπως η στελέχωση της ειδικής αγωγής σε κάθε της μορφή και η δημιουργία δομών για την έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της σχολικής αποτυχίας. Αντίθετα διαμορφώνει μια νέα, πιο σύνθετη, συγκεντρωτική και γραφειοκρατική δομή.

Η θεσμοθέτηση του 2χρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου αποτελεί νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος που διαμορφώνει ένα νέο πεδίο διεκδικήσεων και δυνατοτήτων. Όμως η δημοσιοποίηση του καταλόγου με τους δήμους που θα εφαρμόσουν τη Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για το έτος 2017-2018 αποτελεί μικρό και άτολμο βήμα καθώς η κυβέρνηση περιορίζει τους δήμους εφαρμογής του δίχρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου σε 184 από τους 205 που αρχικά είχε εξαγγείλει. Ακόμα περισσότερο προτάσσοντας το κριτήριο της ομοφωνίας στις εισηγήσεις των τριμερών επιτροπών αναγόρευσε τους δημάρχους σε συνδιαμορφωτές της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Σε αυτό το έδαφος η νέα έκθεση ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση, που συντάχθηκε με αίτημα της κυβέρνησης, προωθεί ένα συνολικό πλαίσιο αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων με άξονες την αυτονομία της σχολικής μονάδας, τη δυνατότητα των διευθυντών να επιλέγουν το διδακτικό προσωπικό, τη συμμετοχή τους στην αξιολόγηση με επισκέψεις στις τάξεις, την αναζήτηση τοπικών πόρων για τη χρηματοδότηση των σχολείων, την κατηγοριοποίησή των εκπαιδευτικών, την αντικατάσταση της «ανελαστικής σχέσης εργασίας» των αναπληρωτών με πενταετείς συμβάσεις μειωμένης απασχόλησης. Η προώθηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων είναι από τις βασικές προτεραιότητες της έκθεσης του ΟΟΣΑ. Ως άμεσος στόχος αναδεικνύεται η διαμόρφωση κουλτούρας αξιολόγησης και αποδοχή της αξιολόγησης από το εκπαιδευτικό σώμα ως βασική προϋπόθεση για την προώθηση ενός πιο «ολοκληρωμένου μοντέλου αξιολόγησης» εκπαιδευτικών και σχολείων.

Η πρόσφατη Υπουργική Απόφαση με την οποία αποδίδονται οργανικές θέσεις στις μη κοινές ειδικότητες που μετατάχτηκαν στην Α/βμια από την Β/θμια εκπαίδευση αποτελεί νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος στην οποία συνέβαλε, στο μέτρο που του αναλογεί, και ο σύλλογός μας με τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεών του και τη συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις που έγιναν είτε στο ΥΠΕΠΘ είτε στη Περιφερειακή Δ/νση Αττικής. Η εξέλιξη αυτή βγάζει από το πλαίσιο της εργασιακής ανασφάλειας ένα σημαντικό αριθμό συναδέλφων κλείνοντας ένα ζήτημα που ταλανίζει τον κλάδο εδώ και 5 χρόνια τώρα. Ταυτόχρονα δίνει ένα τέλος σε ένα «πείραμα», που είναι αυτονόητο, ότι δεν αφορούσε μόνο τους συγκεκριμένους συναδέλφους αλλά θα μπορούσε να αποτελέσει πρόκριμα για όλη την εκπαίδευση. Τη δημιουργία δηλαδή μιας γκρίζας ζώνης επισφαλούς εργασίας όπου μόνιμοι εκπαιδευτικοί εργάζονταν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς την ύπαρξη συστημένων κλάδων και οργανικών θέσεων.

Α. ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΔΟΕ

ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΔΟΕ.

Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε τη χρόνια που πέρασε διακηρυκτικά κινήθηκε σε μια λογική καταγγελίας των μνημονιακών πολιτικών. Απέφευγε όμως με κάθε τρόπο να οργανώσει τον παραμικρό αγώνα για τη ρήξη και την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Δηλαδή κινήθηκε στο δίπολο όχι στα μνημόνια, όχι και σε οποιαδήποτε ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές. Η τουλάχιστόν ανοχή, αν όχι πλήρης συνταύτισή της - που δείχνει απέναντι στην συμμετοχή της ΑΔΕΔΥ στη λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία» συμβάλει σε μια πρωτοφανή αντισυνδικαλιστική εκτροπή, εξαιρετικά επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., δεν ανταποκρίθηκε και δεν τροφοδότησε τη δυναμική του κινήματος του Μάρτη ενάντια στην αδιοριστία, στάθηκε με αμηχανία απέναντί του, απάντησε αρνητικά σε κάθε πρόταση για κήρυξη απεργίας, γεγονός που αντικειμενικά στέρησε το κίνημα σε μαζικότητα και αποτελεσματικότητα. Επιπλέον, η απόφαση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., με ευθύνη των δυνάμεων ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΑΕΕΚΕ-ΕΡΑ, για συμμετοχή στο συνέδριο για την προσχολική αγωγή του Υπουργείου Παιδείας, της ΚΕΔΕ κλπ. κινείται στα πλαίσια ενός συνδικαλισμού κοινωνικού εταιρισμού που συνδιαμορφώνει θέσεις και προτάσεις με την κυβερνητική εξουσία, την ΚΕΔΕ και τους αντίπαλους της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης και όχι μιας Ομοσπονδίας που μάχεται αποφασιστικά για το δημόσιο σχολείο και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών απέναντι σε αντιεκπαιδευτικές πολιτικές και τους φορείς τους.

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΔΕΔΥ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ»

Την ίδια στιγμή και ενώ τα οικονομικά και πολιτικά επιτελεία του κεφαλαίου ασκούν την πιο σκληρή αντεργατική πολιτική, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ συμμετέχουν στην «Κοινωνική Συμμαχία», συγκροτώντας μαζί με πλήθος φορέων της μεσαίας τάξης ένα κοινωνικό πολιτικό μπλοκ με περιεχόμενο και προσανατολισμό που συμπίπτει με τις επιδιώξεις της εργοδοσίας και του κεφαλαίου. Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί μια πρωτοφανή αντισυνδικαλιστική και αντεργατική εκτροπή, εξαιρετικά επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος. Αναιρεί τη βασική αρχή της οργάνωσης των εργαζομένων σε συνδικάτα στη βάση της υλικής πραγματικότητας και της ταξικής τους θέσης και με στόχο την υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων.

Πιο συγκεκριμένα:

Αναιρεί τη βασική αρχή της συνδικαλιστικής συγκρότησης με βάση την επαγγελματική ιδιότητα και όχι με βάση την ιδεολογία ή την πολιτική τοποθέτηση. Ο υπέρτιτλος και το σύμβολο αλλά και το περιεχόμενο και το γλωσσικό ύφος παραπέμπουν σαφέστατα σε πολιτική πρωτοβουλία με συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο και όχι σε κείμενο συνδικάτων. Κάτι τέτοιο είναι πρωτοφανές και απαράδεκτο. Η ΑΔΕΔΥ οφείλει να εκφράζει όλους τους δημοσίους υπαλλήλους ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές ή πολιτικές τους πεποιθήσεις. Το γεγονός ότι υπογράφει ένα τέτοιο κείμενο με σαφές ιδεολογικοπολιτικό πρόσημο παραβιάζει κατάφορα αυτή τη βασική αρχή.
Αναιρεί τη βασική αρχή της οργάνωσης των εργαζομένων σε συνδικάτα με στόχο την υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων. Υιοθετεί πλήρως το λεξιλόγιο του ΣΕΒ: επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη, αξιοκρατία, εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, εξάλειψη των αντιαναπτυξιακών, διαρθρωτικών και γραφειοκρατικών εμποδίων, φορολογικά κίνητρα, αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων κλπ. Διαμαρτύρεται για την «εισφορολόγηση» αλλά δε λέει ούτε κουβέντα για την εισφοροδιαφυγή που αποτελεί μια εξαιρετικά διαδεδομένη μορφή στάσης πληρωμών των μικρών και μεγάλων αφεντικών απέναντι στους εργαζόμενους (βλ. ασφαλιστικές εισφορές που δεν αποδίδονται) αλλά και απέναντι στο δημόσιο.
Επιπλέον, δεν υπάρχει στο κείμενο
Δεν υπάρχειλέξη για αύξηση των μισθών, για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους, τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ιδιαίτερα η νέα γενιά, βιώνει το άγος της ελαστικής ευέλικτης εργασίας.Η διέξοδος που προτείνουν είναι η κοινή διαταξική «πανεθνική» συστράτευση για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη με φορολογικά κίνητρα, δηλαδή φοροαπαλλαγές (για ποιους άραγε;) και άρση των «γραφειοκρατικών εμποδίων» του δημοσίου. Δηλαδή, το όραμα ενός επενδυτικού παραδείσου, ενός νέου El Dorado, φθηνής και ευέλικτης εργασίας, φοροαπαλλαγών και απογείωσης της κερδοφορίας, όπως το διατύπωσε και ο ΣΕΒ σε σχετικό κείμενό του.

Με βάση αυτό το κείμενο, καθορίστηκε αρχικά ως ημέρα πανεθνικής δράσης η 16η Μάη για να μετατοπιστεί η ημερομηνία αργότερα, στις 30 Μάη.

Είναι σαφές ότι αυτή η πρωτοβουλία εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες και, το κυριότερο, εκφράζει ταξικά συμφέροντα αλλότρια και ανταγωνιστικά με εκείνα των εργαζομένων και υπονομεύει την ίδια την ύπαρξη, το παρόν και το μέλλον των συνδικάτων. Σήμερα οι εργαζόμενοι χρειάζεται να συσπειρωθούν στα σωματεία τους, να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια σε κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφάλαιο, να συγκροτήσουν τις αντιστάσεις και τους αγώνες τους με διαδικασίες βάσης και να αυξήσουν το βαθμό της ταξικής τους αυτοσυνειδησίας.

Καλούμε την ΑΔΕΔΥ να αποσύρει την υπογραφή της από αυτή την ανακοίνωση και να αποχωρήσει άμεσα από την «Κοινωνική Συμμαχία».
Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ να πάρει άμεσα αντίστοιχη απόφαση.

Β. ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

[1] ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΜΕΣΑ!

ΠΛΗΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ.

Το κίνημα του περασμένου Μάρτη, που κατόρθωσε να συσπειρώσει σημαντικό κομμάτι του κόσμου της αδιοριστίας -παρά τη σημερινή του κάμψη- αποτελεί ελπιδοφόρα παρακαταθήκη στον αγώνα να σπάσει ο σχεδόν δεκαετής κύκλος της αδιοριστίας. Η πάλη για διορισμό των ελαστικά εργαζόμενων συναδέλφων, η πάλη ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που περιορίζουν τα δικαιώματα στη σταθερή και μόνιμη εργασία μπαίνει σε μια νέα φάση. Στη φάση αυτή μπορούμε να προωθήσουμε πιο επιθετικά τις διεκδικήσεις μας. Αυτό απέδειξαν και οι επιτυχημένες κινητοποιήσεις στις 2 και 16 Μάρτη.

Η τοποθέτηση του Υπουργείου Παιδείας απέναντι στο αίτημα για μαζικούς μόνιμους διορισμούς, δεν αφήνει κανένα περιθώριο: Για μία ακόμα χρονιά δεν θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί. Για άλλη μια φορά οι διορισμοί παραπέμπονται στο απώτερο μέλλον. Όπως εξήγγειλε το ΥΠΕΠΘ τον ερχόμενο Οκτώβρη θα ανακοινώσει τριετές πρόγραμμα διορισμών στην εκπαίδευση και θα ανοίξει τη συζήτηση για το σύστημα διορισμών. Είναι φανερό ότι ο αγώνας για μόνιμους μαζικούς διορισμούς, για διορισμό όλων των αναπληρωτών, ο αγώνας για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους/όλες, έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τις μνημονιακές πολιτικές περικοπών. Ταυτόχρονα, η συζήτηση για το σύστημα με το οποίο θα γίνουν διορισμοί – στην περίπτωση που το εκπαιδευτικό κίνημα εμφανιστεί διασπασμένο και χωρίς ενιαία θέση- ανοίγει την κερκόπορτα για να περάσει η πολιτική του προσοντολόγιου αμφισβητώντας ευθέως την προϋπηρεσία των αναπληρωτών. Για το τέλος της περιπλάνησης και της εργασιακής ομηρίας χιλιάδων εκπαιδευτικών, για την ανάσα των σχολείων μας και την υπεράσπιση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών μας απαιτείται να γίνει εδώ και τώρα διορισμός όλων των εκπαιδευτικών που έχουν προσφέρει υπηρεσία στα σχολεία με μοναδικά κριτήρια το πτυχίο και την προϋπηρεσία.

Παράλληλα επισημαίνεται ότι ο κατακερματισμός των αναπληρωτών σε αντιμαχόμενες συλλογικότητες δεν μπορεί να ανατρέψει τις σκληρές μνημονιακές πολιτικές. Αντίθετα διαιρεί τις δυνάμεις του εκπαιδευτικού κινήματος και διαιωνίζει το καθεστώς της αδιοριστίας. Κακή υπηρεσία προσφέρουν όσοι και με οποιοδήποτε τρόπο οξύνουν αυτές τις αντιθέσεις. Η απάντησή μας σε αυτές τις λογικές είναι ότι το σωματείο πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει. Άρα δεν μπορεί να παίρνει το μέρος της μιας συλλογικότητας που διεκδικεί επαγγελματικά δικαιώματα σε βάρος μια άλλης.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας στην προσπάθεια του να αρθεί αυτός ο κατακερματισμός, να ενοποιηθούν τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις και κυρίως για να μπορέσει το σωματείο μας να μιλήσει με ενιαία φωνή, υλοποιώντας σχετική απόφαση της Γ.Σ. του περασμένου Νοεμβρίου πραγματοποίησε τρείς ανοιχτές συσκέψεις για την επεξεργασία κοινών θέσεων και διεκδικήσεων στο ζήτημα της αδιοριστίας και των αναπληρωτών. Η συζήτηση και στις τρεις αυτές συσκέψεις αποδέχτηκε αρκετά γόνιμη, άνοιξε τον μεταξύ μας διάλογο, ήρε παρεξηγήσεις, άφησε θέματα ανοιχτά για περαιτέρω διερεύνηση αλλά κατέληξε και σε σημεία συμφωνίας.

Καταρχήν υπήρξε συμφωνία στην ανάγκη οι διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών να υπηρετούν ταυτόχρονα την αξιοπρεπή, μόνιμη και σταθερή εργασία τους αλλά και τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών στο δημόσιο σχολείο. Και αποτυπώθηκαν μια σειρά από αιτήματα και διεκδικήσεις:

Μόνιμους και μαζικούς διορισμούς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στην ειδική αγωγή, με βάση το χρόνο λήψης του βασικού πτυχίου και την προϋπηρεσία. Διορισμός όλων των αναπληρωτών όλων των κλάδων και κατηγοριών. Κανείς συνάδελφος από όσους δουλεύουν στην εκπαίδευση να μην χάσει τη δουλειά του. Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε προσπάθεια που δεν θα προσμετρά το σύνολο ή μέρος της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών και επιδιώκει να την αντικατάστασή της με κάθε είδους προσοντολόγια.
Σύσταση των αναγκαίων οργανικών θέσεων και οι απόδοσή τους σε όλες τις υφιστάμενες ειδικότητες.
Να μην εισαχθούν άλλες (πέρα από τις υπάρχουσες) ειδικότητες στο δημοτικό σχολείο.
Απόδοση στους αναπληρωτές όλων των εργασιακών δικαιωμάτων των μονίμων εκπαιδευτικών.

Παράλληλα διαπιστώθηκε η ανάγκη να διεκδικήσουμε ένα νέο ενιαίο παιδαγωγικό/μορφωτικό σχέδιο για το σχολείο που θα υπηρετεί το παιδί και την αγωγή του. Με στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με δυνατότητα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, συνεργατικής διδασκαλίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική διδασκαλία, Τάξεις υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, παράλληλη στήριξη). Με τη λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων (χορωδία, αθλητική, εικαστική, θεατρική ομάδα, εργαστήριο πληροφορικής κ.ά.) ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών.

Σ’ αυτό το σχολείο, έχουν θέση και οι δάσκαλοι και όλες οι υπάρχουσες σήμερα ειδικότητες. Με σταθερή και μόνιμη εργασία και σταθερή παιδαγωγική σχέση στο σχολείο τους και όχι εργασιακά εξαθλιωμένοι και περιπλανώμενοι. Σε αυτά τα πλαίσια προτείνουμε την ένταξη όλων των αντικειμένων σε ένα ενιαίο μορφωτικό σχέδιο, την ενιαία διδασκαλία τους. Με την αυτοτελή διδασκαλία, την εργαστηριακή διδασκαλία τους αλλά και τη συνδιδασκαλία τους από το/τη δάσκαλο/α και τον/την εκπαιδευτικό της ειδικότητας και το συνυπολογισμό της ώρας και για τους δύο. Πρόταση που απαντά ολοκληρωμένα στις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών και ταυτόχρονα καλύπτει εργασιακά τους εκπαιδευτικούς.

Σε αυτό το σχολείο, σε κάθε τμήμα αντιστοιχεί ένας/μία υπεύθυνος δάσκαλος/α και σε κάθε τμήμα του ολοήμερου επίσης το ίδιο. Σε αυτό το σχολείο εξασφαλίζονται χιλιάδες επιπλέον οργανικές θέσεις για κάθε υπάρχουσα ειδικότητα. Σε αυτή την περίπτωση, οι μαζικοί διορισμοί είναι προϋπόθεση και όλοι οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σήμερα στο σχολείο, όλων των κλάδων/ειδικοτήτων, μόνιμοι και αναπληρωτές είναι απαραίτητοι, όπως επίσης και αρκετές χιλιάδες αδιορίστων ακόμα. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε την απαίτηση για ενισχυτική διδασκαλία, τμήματα υποδοχής κλπ. τότε οι ανάγκες για εκπαιδευτικό προσωπικό είναι ακόμα μεγαλύτερες. Αυτή η θέση έρχεται σε κάθετη αντίθεση με το μνημονιακό σχολείο σε όλες τις μορφές του.

[2] ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

Το σχέδιο νόμου με τίτλο «δομές υποστήριξης της εκπαίδευσης» καθρεφτίζει τα όρια και τις αντιφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής της μνημονιακής αριστεράς στην εκπαίδευση. Το τοπίο που διαμορφώνει η πολιτική αυτή αναπαράγει τη φτώχεια του δημόσιου σχολείου, επαναφέρει πρακτικές και συντηρεί ιδεολογήματα της αξιολόγησης, περιορίζει σημαντικά το πεδίο της εφαρμογής της, και αδυνατεί να στηρίξει τον αγώνα για το δημοκρατικό σχολείο, εισάγοντας τον κυβερνητικό έλεγχο επί των διαδικασιών προγραμματισμού και αποτίμησης των συλλογικών διαδικασιών που θεσμοθετεί στα σχολεία.

Οι αντιφάσεις αυτής της πολιτικής φανερώνονται παντού. Από τη μία καταργεί την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, από την άλλη την καθιερώνει για μια μεγάλη ομάδα συναδέλφων, τα στελέχη από περιφερειάρχες ως υποδιευθυντές και προϊσταμένους σχολικών μονάδων. Απαλλάσσει δηλαδή τη ζωντανή εκπαίδευση από τον ζουρλομανδύα των ποσοστώσεων και τη μισθολογική τιμωρία όσων θα βρίσκονταν στην ουρά μιας καθολικής βαθμολογικής ιεραρχίας που φιλοδοξούσε να μην εξαιρέσει κανέναν, αλλά αναπαράγει την ιδεολογία και τις πρακτικές της αξιολόγησης με την επαναφορά της εκατοντάβαθμης βαθμολογικής κλίμακας των στελεχών σε μια σειρά τομέων.

Από τη μία σχεδιάζει συλλογικές διαδικασίες για τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου του σχολείου και από την άλλη τις περιορίζει στη βάση κυβερνητικών επιλογών. Από τη μία εξυμνεί τη δημοκρατική οργάνωση των σχολείων από την άλλη όχι μόνο διατηρεί και βαθαίνει το διαχωρισμό εκπαιδευτικών της πράξης και στελεχών, αλλά αποσυνδέει την αξιολόγηση των στελεχών από συλλογικές διαδικασίες.

Από τη μία δημιουργεί ομάδες σχολείων για τη διεύρυνση των πεδίων συνεργασίας και ανταλλαγής των μάχιμων εκπαιδευτικών κι από την άλλη δεν τις στηρίζει προσφέροντας τους έστω και τα ελάχιστα μέσα για να λειτουργήσουν πραγματικά. Από τη μία επισημοποιεί το τέλος των σχολικών συμβούλων όπως τους γνωρίσαμε, από την άλλη αναπαράγει την παιδαγωγική νομενκλατούρα με ακόμη πιο συγκεντρωτικό τρόπο μέσω των Π.Ε.Κ.Ε.Σ. Από τη μία δημιουργεί ομάδες στήριξης του εκπαιδευτικού έργου, από την άλλη τις δεν τις στελεχώνει ικανοποιητικά, αφήνοντας τα σχολεία στην τύχη τους.

Αυτό που τελικά θα προκύψει θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την παρέμβαση του κινήματος. Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται για μια νέα ισορροπία, αλλά για ένα νέο πεδίο αγώνων. Στους αγώνες αυτούς το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να απαντήσει τόσο στο πλαίσιο των σχολικών πρακτικών όσο και στο πλαίσιο των δικών του διεκδικήσεων. Στο πλαίσιο των σχολικών πρακτικών μπορεί και πρέπει να αρνηθεί την ποσοτικοποιημένη αξιολόγηση των στελεχών, ενώ στο πλαίσιο των διεκδικήσεων να ζητήσει δυναμικά τον δημοκρατικό έλεγχο των στελεχών, την εκλογή τους για παράδειγμα από το σύλλογο διδασκόντων. Στο πλαίσιο των σχολικών πρακτικών το εκπαιδευτικό κίνημα μπορεί και πρέπει να επιβάλλει τον δημοκρατικό προγραμματισμό και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, αρνούμενο να την στριμώξει στις κυβερνητικές προδιαγραφές, ενώ στο πλαίσιο των διεκδικήσεων μπορεί και πρέπει να ζητήσει δυναμικά και την ελαχιστοποίηση των διαφορών στο εσωτερικό του εκπαιδευτικού σώματος μεταξύ στελεχών και εκπαιδευτικών της πράξης.

Στο πεδίο των διεκδικήσεων το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να θέσει το ζήτημα της φτώχειας των δομών υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου. Οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι, οι λογοθεραπευτές, οι εργοθεραπευτές και οι παιδοψυχίατροι δεν μπορούν να είναι οι ακριβοθώρητοι απομακρυσμένοι ειδικοί, αλλά οι τακτικοί μας συνεργάτες.

Η υποχώρηση των δυνάμεων της αξιολόγησης είναι μια νίκη που πετύχαμε όλοι μαζί με σκληρούς αγώνες την προηγούμενη περίοδο. Πρέπει να την εκμεταλλευτούμε και να συνεχίσουμε, αφού η υποχώρηση των αντιπάλων δεν σημαίνει την άνευ όρων παράδοσή τους. Αντίθετα, καθώς το νέο τοπίο δεν μπορεί να υπερασπίσει το δημόσιο σχολείο, η σύντομη επανάκαμψη των πιο επιθετικών μορφών αξιολόγησης είναι πάρα πολύ πιθανή. Παίρνοντας δύναμη από τις μικρές μας νίκες πρέπει να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά.

[3] ΔΙΧΡΟΝΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΝΗΠΙΑ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Ο Αγώνας του εκπαιδευτικού κινήματος για την καθιέρωση του δίχρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείο είναι μια διαρκής μάχη τριάντα χρόνων. Η φετινή χρονιά αποτελεί κομβικό σημείο αυτής της μάχης. Ο κλάδος μας -με αιχμή τις νηπιαγωγούς- είχε να αντιμετωπίσει μια σειρά προκλήσεων καθοριστικών τόσο για το μέλλον και του δημόσιου νηπιαγωγείου όσο και για τα επαγγελματικά δικαιώματα των λειτουργών του. Τη χρονιά καταφέραμε:

Να αποτραπεί η συγχώνευση των σχολών εκπαίδευσης Νηπιαγωγών και Βρεφονηπιοκόμων.
Να κατοχυρωθεί ο διακριτός ρόλος της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης σε σχέση με την προσχολική αγωγή και φροντίδα που παρέχουν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί.
Να αποτραπεί, συνακόλουθα, η συγχώνευση των επαγγελματικών δικαιωμάτων Νηπιαγωγών και Βρεφονηπιοκόμων, κόντρα σε όσους επιδιώκουν την ενιαία εκπαίδευση για τα παιδιά από 0-6 ετών.
Τη νομοθέτηση του δίχρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου σε βάθος τριετίας. Παρόλο που ο τρόπος της θεσμοθέτησής δεν ανταποκρίνεται στο αίτημα του κλάδου για άμεση και καθολική γενίκευση του δίχρονου νηπιαγωγείου είναι πρόδηλο ότι το άρθρο 33 του νόμου 4521/2018, διαμορφώνει ένα νέο πεδίο διεκδικήσεων και δυνατοτήτων. Ταυτόχρονα όμως δεν αποτρέπει από παλιούς και νέους κινδύνους για τους οποίους θα πρέπει να βρισκόμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση τόσο απέναντι στα άτολμα βήματα της κυβέρνηση όσο και απέναντι στην Κ.Ε.Δ.Ε. και τα ποικίλα ιδιωτικά συμφέροντα που εποφθαλμιούν τον δημόσιο χαρακτήρα της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.

Ο Σύλλογος μας όλο αυτό το διάστημα υπερασπίστηκε τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και των γονιών τους αλλά και το δικαίωμα στην δουλεία των συναδέλφων νηπιαγωγών. Απαίτησε την άμεση εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης από την νέα σχολική χρονιά τόσο στο Δήμο Πειραιά όσο και στο Δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας. Αυτή την απαίτηση υποστήριξε και στην τριμερή επιτροπή του Δήμου Πειραιά -όπου είχε δικαίωμα ψήφου- και στην τριμερή του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας, όπου δεν είχε δικαίωμα ψήφου. Στο ερώτημα αν μπορεί να εφαρμοστεί το δίχρονο νηπιαγωγείο από το Σεπτέμβρη της νέας σχολικής χρονιά σε κάθε επιμέρους Δήμο, ως Σύλλογος απαντήσαμε: Θετικά. Έχοντας την αταλάντευτη πεποίθηση ότι όταν απαντάς θετικά σ’ αυτό το ερώτημα δεν ταυτίζεσαι με την κυβέρνηση ούτε βέβαια με τους δημάρχους. Πράττεις το αυτονόητο, ταυτίζεσαι με τα συμφέροντα και τους αγώνες των νηπιαγωγών και κυρίως με τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και των γονιών τους. Όταν βάζεις όρους και προϋποθέσεις και δεν βλέπεις το αίτημα του δίχρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου ως μια δυναμική πορεία διεκδικήσεων και αγώνων, τότε ταυτίζεσαι με την κυβέρνηση, γιατί της δίνεις άλλοθι να μην το κάνει πράξη. Τότε ταυτίζεσαι με την Κ.Ε.Δ.Ε. και όσους δημάρχους πολέμησαν και συνεχίζουν να πολεμούν λυσσαλέα τη γενίκευση του δίχρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου.

Η δημοσιοποίηση του καταλόγου με τους δήμους που θα εφαρμόσουν τη Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για το έτος 2017-2018 αποτελεί άτολμο βήμα, καθώς η κυβέρνηση περιορίζει τους δήμους εφαρμογής του δίχρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου σε 184 δήμους αν και υπήρχε θετική κατά πλειοψηφία εισήγηση για 265 σε σύνολο 325 δήμων. Αξιοποιώντας ως πρόσχημα την αντίθετη γνώμη των Δημάρχων, η κυβέρνηση που έχει και την πολιτική ευθύνη της απόφασης, επιλέγει να περιορίσει την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής, κατά κύριο λόγο, στις περιοχές που οι υπάρχουσες δομές επαρκούν για τη φοίτηση όλων των νηπίων και προνηπίων.

Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης για εμπλοκή των Δήμων στην εκπαιδευτική πολιτική κλυδωνίζει την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης και αν συνεχιστεί δημιουργεί τον κίνδυνο να ακυρώσει την εφαρμογή του νομοθετήματος (ακόμα και σε βάθος τριετίας, όπως προβλέπεται) διότι:

Η Κυβέρνηση, επέλεξε να αγνοήσει ακόμα και ομόφωνες αποφάσεις τριμερών επιτροπών υπέρ της εφαρμογής (π.χ. Κέρκυρα) καθώς και την επάρκεια των κτιριακών υποδομών σε περιοχές όπου, παρά τη δυνατότητα άμεσης εφαρμογής, οι Δήμαρχοι έθεσαν βέτο (π.χ. Δράμα, Πρέβεζα, Ιεράπετρα κ.ά.).
Το γεγονός ότι δόθηκε καθοριστική σημασία στις ομόφωνες αποφάσεις και η γνώμη των δημάρχων, η οποία δεν ήταν δεσμευτική για την τελική απόφαση του Υπουργείου, απέκτησε προστιθέμενη αξία δημιουργεί ένα πρωτόγνωρο και εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο. Οι δήμαρχοι απέκτησαν ενεργό ρόλο στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό, ένα ρόλο που διεκδικούσαν από χρόνια και δεν είχαν αποκτήσει εξαιτίας των σφοδρών αντιδράσεων του εκπαιδευτικού κινήματος.

Η χρονιά που έρχεται αλλά και οι επόμενες θα αποδείξει αν το δειλό βήμα προς την θέσπιση του δίχρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου θα ολοκληρωθεί. Ένας ολόκληρος στρατός ιδιοτελών συμφερόντων, οι Πατούληδες της Κ.Ε.Δ.Ε., οι σχολάρχες ιδιοκτήτες παιδικών σταθμών και τα κάθε λογής συντεχνιακά συμφέροντα καραδοκούν για να το ακυρώσουν. Χρέος δικό μας είναι να αγωνιστούμε για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά ηλικίας 4-6 ετών, σε όλη τη χώρα από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη και αποκλειστικά στο δημόσιο, δίχρονο, υποχρεωτικό, Νηπιαγωγείο με κατάργηση των voucher και όλες τις υποστηρικτικές Δομές σε πλήρη ανάπτυξη.

[4] ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ - ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η μετεκπαίδευση και επιμόρφωση πρέπει να οργανώνονται από δημόσιους φορείς (σε σύνδεση με τα Πανεπιστήμια–Παιδαγωγικά Τμήματα). Με τρόπο τέτοιο, ώστε να διαχέεται η ακαδημαϊκή αυτοτέλειά τους τόσο ως προς το περιεχόμενο των σπουδών όσο και ως προς την αξιοποίηση των ακαδημαϊκών προδιαγραφών της μορφωτικής διαδικασίας. Επομένως, στο βαθμό που σχετίζονται και συνδέονται με το φορέα που τις υλοποιεί και τις αποτιμά, η έννοια της αναβάθμισης τους καθορίζεται από:

την έμφαση στον ακαδημαϊκό χαρακτήρα των μαθημάτων που προσφέρονται και στην ενότητά τους με την εκπαιδευτική Πράξη.
την ουσιαστική και πολύπλευρη συμμετοχή των διδασκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία και στη συν-διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών.

Αγωνιζόμαστε για:

Επαναλειτουργία της διετούς μετεκπαίδευσης (διδασκαλείων) με νέο πλαίσιο (αυτόνομες μονάδες στο πλαίσιο της λειτουργίας των Παιδαγωγικών Τμημάτων των Πανεπιστημίων) και απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα για όλους τους εκπαιδευτικούς της Π.Ε. (δασκάλους–νηπιαγωγούς–ειδικότητες).

Επιμόρφωση που οργανώνεται από δημόσιους φορείς, είναι δωρεάν, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης των εκπαιδευτικών που θα οδηγεί σε κατάταξή τους με βάση τις επιμορφωτικές δραστηριότητες.

Οι επιμορφωτικές διαδικασίες να προτείνονται, να επιλέγονται και να ελέγχονται από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και η επιμόρφωση να γίνεται με ελεύθερη επιλογή, με βάση τα ενδιαφέροντα του εκπαιδευτικού, μέσα από ένα πλήθος προσφερόμενων επιλογών στις ποιες έχει διατυπώσει πρόταση και τις έχει συνδιαμορφώσει.

[5] ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ:

Μόνιμους και μαζικούς διορισμούς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στην ειδική αγωγή, με βάση το χρόνο λήψης του βασικού πτυχίου και την προϋπηρεσία. Διορισμός όλων των αναπληρωτών όλων των κλάδων και κατηγοριών. Κανείς συνάδελφος από όσους δουλεύουν στην εκπαίδευση να μην χάσει τη δουλειά του. Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε προσπάθεια που δεν θα προσμετρά την προϋπηρεσία των αναπληρωτών και επιδιώκει να την αντικατάστασή της με κάθε είδους προσοντολόγια.

Σύσταση των αναγκαίων οργανικών θέσεων και οι απόδοσή τους σε όλες τις υφιστάμενες ειδικότητες.
Να μην εισαχθούν άλλες (πέρα από τις υπάρχουσες) ειδικότητες στο δημοτικό σχολείο.
Απόδοση στους αναπληρωτές όλων των εργασιακών δικαιωμάτων των μονίμων εκπαιδευτικών.

Καθιέρωση εργαστηριακών μαθημάτων (π.χ. φυσική, εικαστικά, θέατρο) και την ταυτόχρονη παρουσία δύο εκπαιδευτικών στην τάξη, την επαναφορά του εκπαιδευτικού υπεύθυνου ολοήμερου, τη θέσπιση νέων οργανικών θέσεων για την παράλληλη στήριξη κατά αντιστοιχία με το μέσο όρο των τελευταίων χρόνων και τη δημιουργία δομών έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισης του κινδύνου σχολικής αποτυχίας και δημιουργία οργανικών θέσεων σε αυτές.
Διεκδικούμε την στήριξη των συναδέλφων και των σχολικών μονάδων που διδάσκουν παιδική λογοτεχνία, επιχειρώντας να καλύψουν τα κενά και τις αδυναμίες των βιβλίων της Γλώσσας. Η διεκδίκησή μας αυτή απευθύνεται τόσο στους δήμους, με την πρόταση για τις λογοτεχνικές βαλίτσες, όσο και κυρίως στο Υπουργείο Παιδείας. Το Υπουργείο οφείλει να δώσει τη δυνατότητα επιλογής ενός βιβλίου παιδικής λογοτεχνίας σε όλα τα τμήματα, με ευθύνη των δασκάλων τους. Με τον τρόπο αυτό: α) στηρίζεται μια παιδαγωγική πρακτική πολλών συναδέλφων β) εμπλουτίζονται οι σχολικές βιβλιοθήκες, αφού τα βιβλία μπορούν να γυρνούν σ’ αυτές με το τέλος της διδασκαλίας και γ) ενισχύονται τα παιδιά πολλών οικογενειών, που για οικονομικούς ή πολιτισμικούς λόγους δεν έρχονται σε επαφή με την παιδική λογοτεχνία. Η διεκδίκησή μας αυτή δεν αναιρεί όσες διεκδικήσεις αφορούν στα σχολικά εγχειρίδια προστίθεται σ’ αυτές και δεν αμφισβητεί τον αναγκαίο χαρακτήρα τους.
Κατάργηση της ποσοτικής βαθμολογίας (αριθμητικής ή αλφαβητικής) και την αντικατάσταση της με μια διαδικασία περιγραφικής ενημέρωσης των γονιών για την πρόοδο και την παρουσία του παιδιών στο σχολείο. Η διαδικασία αυτή απαλλαγμένη από εξωτερικούς προσδιορισμούς (ο ρόλος του υπουργείου πρέπει να περιοριστεί στον καθορισμό ενός ανοιχτού πλαισίου που μπορεί για παράδειγμα να περιλαμβάνει πλευρές της στοχοθεσίας συγκεκριμένων μαθημάτων), δεν θα επεμβαίνει στο εσωτερικό της θεσμισμένης παιδαγωγικής σχέσης και δεν θα αποκτά τυπικό χαρακτήρα που θα προδιαγράφει και καθορίζει την πορεία των μαθητών στην διάρκεια της σχολικής ζωής τους.
Μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 για το Νηπιαγωγείο και την Α’ και Β’ Δημοτικού.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων ως ανώτερο και κυρίαρχο όργανο, πρέπει να έχει αναβαθμισμένο διοικητικό και παιδαγωγικό ρόλο και θεσμοθετημένη πρωταγωνιστική θέση στη διαδικασία προγραμματισμού-σχεδιασμού, του εκπαιδευτικού έργου και των εκδηλώσεων του σχολείου. Με συχνές, τακτικές συνεδριάσεις όπου συλλογικά οργανώνεται ο προγραμματισμός του εκπαιδευτικού έργου και αντιμετωπίζονται όλα τα παιδαγωγικά ζητήματα. Με διευθυντή/συντονιστή, αιρετό και ανακλητό συνάδελφο που θα έχει διδακτικά καθήκοντα και τις ίδιες μισθολογικές απολαβές με όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και ανώτατο όριο θητείας.
Ενιαία δημόσια δωρεάν δεκατετράχρονη εκπαίδευση (ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 στο δημόσιο Νηπιαγωγείο).
Άμεση γενίκευση σε όλη τη χώρα της 2χρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής και Εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά. Δυο νηπιαγωγοί για κάθε ολοήμερο νηπιαγωγείο. Να εγγραφούν όλα τα παιδιά, νήπια και προνήπια, 4-6 ετών, στα δημόσια Νηπιαγωγεία.
Να εξασφαλιστεί η λειτουργία όλων των Νηπιαγωγείων, χωρίς να χαθεί κανένα τμήμα. Καμία υποχρεωτική μετακίνηση παιδιών. Βασική μας θέση τα 15 νήπια ανά τμήμα.
Την άμεση λειτουργία όλων των αναγκαίων Τμημάτων Ένταξης και Τμημάτων Υποδοχής και την ικανοποίηση όλων των αιτήσεων για Παράλληλη Στήριξη με μία/έναν νηπιαγωγό ανά παιδί.
Αντισταθμιστικό ολοήμερο νηπιαγωγείο με συνεχές και ενιαίο πρόγραμμα χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις. Εγγραφή στα ολοήμερα τμήματα όλων των παιδιών που οι γονείς τους το επιθυμούν.
Άμεση χρηματοδότηση των Νηπιαγωγείων από τις Σχολικές Επιτροπές για όλα τα αναλώσιμα. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.
Την απόσυρση του Π.Δ. 79 και των Υπουργικών Αποφάσεων για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο.
Στήριξη και ενίσχυση της ειδικής αγωγής. Άμεση κάλυψη όλων των αναγκών στις δομές ειδικής εκπαίδευσης. Παροχή παράλληλης στήριξης από ΕΝΑΝ εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής, για ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΤΗ που την έχει ανάγκη.
Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, υπεράσπιση των ασφαλιστικών κατακτήσεων με κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας.

Γ. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

Συμμετέχουμε στην Πανεργατική- Πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία της 30ης του Μάη και παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για την επιτυχία της. Καταγγέλλουμε την συμμετοχή της ΑΔΕΔΥ στην λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία», Καλούμε την ΑΔΕΔΥ να αποσύρει την υπογραφή της από αυτή την ανακοίνωση και να αποχωρήσει άμεσα από την «Κοινωνική Συμμαχία. Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ να διαφοροποιηθεί άμεσα από την ΑΔΕΔΥ. Ο Σύλλογος μας αντιτίθεται στο ψευδεπίγραφο πλαίσιο αιτημάτων της «Κοινωνικής Συμμαχίας» και συμμετέχει στην απεργία με το πολιτικό και διεκδικητικό πλαίσιο της Γ.Σ.
Απέχουμε, αντιπαλεύουμε και ακυρώνουμε στην πράξη με κάθε πρόσφορο τρόπο κάθε διαδικασία αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης που συνδέεται με την αξιολόγηση και οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων.
Άμεση προκήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων σε κάθε περίπτωση ανακοίνωσης και προσπάθειας εφαρμογής των μνημονιακών αντιεκπαιδευτικών/αντιλαϊκών μέτρων (αύξηση ωραρίου, αύξηση μαθητών ανά τμήμα, προώθηση αξιολόγησης κλπ.).
Δίνουμε τη μάχη, μαζί με τους γονείς, για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, συγκροτούμε ένα ισχυρό μέτωπο παιδείας και μπλοκάρουμε τη λειτουργία των τριμελών επιτροπών του ΠΔ 79, κάθε απόπειρα υποχρεωτικών μετακινήσεων μαθητών, δημιουργίας πληθωρικών τμημάτων, διαγραφής μαθητών από το ολοήμερο.
Μπλοκάρισμα οποιασδήποτε προσπάθειας υποχρεωτικών μετακινήσεων, συμπτύξεων τμημάτων, συγχωνεύσεων, με συγκεντρώσεις και καταλήψεις σε Διευθύνσεις και Περιφέρειες.
Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων στα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά σχολεία, να συνεδριάσουν, να αποτυπώσουν όλα τα κενά των σχολείων τους, σε νηπιαγωγούς, νηπιαγωγούς ειδικής αγωγής, καθώς και δασκάλους, δασκάλους ειδικής αγωγής (τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη), εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων (αγγλικών, γαλλικών, γερμανικών, φυσικής αγωγής, μουσικής, εικαστικών, θεατρικής αγωγής, πληροφορικής), ενισχυτική διδασκαλία και ολοήμερο. Διεκδικούμε από τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης την πλήρη κάλυψη τους με τις αντίστοιχες προσλήψεις εκπαιδευτικών.
Ως Σύλλογος συμβάλουμεσε μια προσπάθεια για πανεργατικό αγωνιστικό- απεργιακό συντονισμό για την ανατροπή των αντεργατικών, αντιλαϊκών πολιτικών και στήριξη του κινήματος για την προάσπιση του δικαιώματος στη στέγη, την ενέργεια, το νερό.